81 50 14 027
facebook

Pierwsze dni w przedszkolu

 

Adaptacja dziecka w przedszkolu.

Zagadnienie adaptacji do warunków przedszkolnych dotyczy nie tylko dzieci najmłodszych, ale każdego dziecka przekraczającego po raz pierwszy progi przedszkola. Liczne badania psychologów i pedagogów potwierdziły, że większość dzieci
już od około drugiego roku życia przejawia potrzebę szerszych kontaktów społecznych, zastąpienia swojej mamy w zabawie z dziećmi, a odpowiednią dojrzałość uczęszczania
do przedszkola dziecko osiąga już w wieku trzech lat. Adaptacja przebiega jednak
w bardzo zróżnicowanym tempie, w indywidualny sposób.

Moment pójścia do przedszkola jest bardzo ważnym wydarzeniem. Pierwsze dni dziecka w przedszkolu to trudny okres i sprawdzian dla dzieci i rodziców. Otoczone dotychczas troską i uwagą rodziny dziecko nagle znajduje się w miejscu, gdzie wszystko jest obce, inne: przedmioty, osoby, rytm dnia. Niektóre dzieci są wówczas zaciekawione. Inne są niespokojne, niepewne, boją się zostać same, bez rodziców. Ich poczucie bezpieczeństwa zostaje zachwiane. Część dzieci przystosowuje się dość szybko, u innych okres aklimatyzacji trwa długo. Jedno dziecko po tygodniu ma już najgorsze za sobą, inne swój trudny czas zaczyna dopiero po miesiącu (i to też jest normalne) - bo dopiero wtedy zrozumiało i w pełni odczuło, że pewien etap skończył się bezpowrotnie, a ono wolałoby żeby było tak jak dawniej.

Na początku roku przedszkolnego płaczą zarówno dzieci, jak i ich rodzice. Dzieci z powodu rozstania mamą, a rodzice, bo muszą zostawić zapłakanego, przestraszonego malucha wśród obcych ludzi i w obcym otoczeniu. 

Dlaczego tak ważna jest adaptacja?

Adaptacja to przystosowanie się do nowego środowiska społecznego, sytuacji, warunków; również zmniejszenie odczuwania określonych bodźców wskutek ich długotrwałego działania. Moment pójścia do przedszkola jest bardzo ważnym wydarzeniem.
Te pierwsze doświadczenia społeczne często odbijają się na dalszym życiu dziecka.
Sfera emocjonalna u małych dzieci odgrywa rolę pierwszoplanową w rozwoju. Od niej zależy aktualny dobrostan i wykorzystanie pozostałych zasobów (np.: aktywności poznawczej, ruchowej, społecznej). Ona też wpływa na późniejszą, szeroko pojętą adaptację

do ciągle zmieniających się warunków życia. Jak ma się przystosować dziecko? Oczywiście z pomocą dorosłych, którzy rozumieją problem  i wiedzą, do czego dziecko jest gotowe, a co jest dla niego trudne.

Troska o prawidłową adaptację dziecka do nowej dla niego sytuacji jest więc ważnym zadaniem dla nauczycieli, całego personelu przedszkola, rodziców i bliskich dziecka. Dziecko przychodząc po raz pierwszy do przedszkola przystosowuje się do:

  • nowego dla niego otoczenia i wymagań związanych ze sposobami korzystania z urządzeń i wyposażenia w swojej sali
  • przebywania w licznej grupie rówieśników
  • wymagań stawianych w zakresie czynności samoobsługowych nie zawsze wykonywanych dotychczas samodzielnie w domu rodzinnym
  • sposobu komunikowania się i odnoszenia się do rówieśników i dorosłych
  • nowego trybu życia i rozkładu dnia nie zawsze zrozumiałego dla niego
  • innej niż w rodzinie pozycji społecznej, w grupie rówieśników jest dzieckiem jednym z wielu
  • braku oparcia w osobach bliskich w sytuacji osamotnienia lub trudnej
  • nawiązywanie kontaktów interpersonalnych z obcymi ludźmi

Bardzo ważne jest, by te pierwsze doświadczenia dziecka z przedszkolem przebiegały w atmosferze bezpieczeństwa, spokoju i łagodności.

 

Jak można zaradzić stresom pierwszych dni w przedszkolu?

  • Prowadząc dziecko do przedszkola przez cały pierwszy okres należy podkreślać dumę z jego postawy oraz z tego, że jest mądre, odważne i że na pewno da sobie radę. Znalezienie odpowiednich argumentów wspierających pewność siebie
    u dziecka jest sprawą ogromnej wagi. Nasz maluch podobnie jak my wchodząc
    do nowego środowiska musi być dobrze zmotywowany zarówno co do pozytywów pobytu jak i własnej wartości.
  • Pożegnanie powinno odbywać się z uśmiechem, bez łez i smutnych spojrzeń,
     bez zbędnego przedłużania samego momentu rozstania.     Niedopuszczalne jest okłamywanie dziecka, że mamusia tutaj w szatni poczeka na ciebie, albo zaraz
    po ciebie wrócę.     Pobyt rodzica w sali z dzieckiem, tylko niepotrzebnie przedłuża jego niepokój związany z rozstaniem oraz utrudnia nawiązanie kontaktu
    z nauczycielką i innymi dziećmi. Najkorzystniej jest po przebraniu pozostawić dziecko pod opieką nauczycielki lub pomocy, która najlepiej zorganizuje mu wejście
    do grupy.
  • Rodzic pozostawiając dziecko musi być przekonany, że nie stanie się mu żadna krzywda, dlatego nie powinien wykazywać zdenerwowania ani niepokoju.
    W przeciwnym wypadku dziecko nie rozumiejąc dlaczego mama jest zdenerwowana podejrzewa, że coś mu grozi, a wtedy żadne argumenty nie będą skuteczne. Spokojne, zdecydowane rozstanie sprawia, że nawet bardzo rozpaczające dziecko szybko uspokaja się, oswaja i nawiązuje kontakt  rówieśnikami. Jeżeli dziecko w pierwszych dniach płacze przy rozstaniu, ale potem chętnie się bawi z innymi dziećmi, bierze udział w zabawach, jest aktywne w grupie, zjada posiłki które lubi, możemy być pewni, że po krótkim czasie nie będzie miało żadnych problemów. Przerywanie rytmu chodzenia do przedszkola kilkoma dniami wakacji u babci przedłuża tylko niepotrzebnie okres adaptacji.
  • Aby pomóc dziecku w pierwszych trudnych dniach pobytu w przedszkolu możemy skrócić czas jego pobytu. Jest więc zasadne aby dzieci małe 3 i 4-letnie przez pierwsze dni przebywały w przedszkolu nie więcej niż 3-4 godziny, a w następnych dniach stopniowo ten czas można wydłużać. Dla dzieci 5 i 6 letnich nie ma takiej konieczności jednak w miarę możliwości w pierwszych dniach pobyt nie powinien być zbyt długi najlepiej do 4-5 godz.
  • Bywa dość często i tak, że po w pierwszych kilku dniach bardzo chętnego pozostawania w przedszkolu dziecko zaczyna płakać i protestować. Zaspokoiło bowiem ciekawość poznawania nowych zabawek i nie ma ochoty rezygnować
    z indywidualnego sposobu na zabawę oraz nie chce akceptować dzielenia się
    z innymi, ustępowania, podporządkowania zasadom grupowego życia. Jeśli chodzenie do przedszkola jest dla dziecka koniecznością, należy być konsekwentnym
    i nie okazywać wobec niego wahania.     Powoli zrozumie ono, że przedszkole jest jego "obowiązkiem" i kiedy zaakceptuje nowy układ społeczny pobyt w przedszkolu stanie się dla niego po prostu przyjemnością i co się często zdarza z której nie będzie chciało zrezygnować nawet w weekend.
  • Dajmy dziecku ukochaną maskotkę w rękę.
  • Drogę do przedszkola możemy odbyć ze znajomym dzieckiem chętnie chodzącym
    do tego samego przedszkola.
  • Powiedzmy dziecku, kiedy i kto po nie przyjdzie, zapewnijmy je o naszej miłości
    i o tym, że nie zostaje tu do nocy, że na pewno mama go odbierze.
  • Przyjdźmy po dziecko punktualnie i wręczmy mu mały prezent z okazji zostania przedszkolakiem.
  • Chwalmy dziecko za jego dzielność i umiejętność radzenia sobie w każdej sytuacji. Jeśli dziecko bardzo płakało, powiedzmy mu, że wszyscy ludzie denerwują się trochę
     i boją robiąc coś pierwszy raz, ale po kilku dniach czują się pewniej – tak będzie
     i z nim.

Czasem dla dzieci pierwsze kontakty z przedszkolem są źródłem przykrych napięć emocjonalnych utrudniających im przystosowanie.

      Jednak przedszkole jest dobrym środowiskiem do uczenia dziecka samodzielności i uspołecznienia. Kontakty z rówieśnikami uczą norm współżycia w grupie społecznej. Dziecko szybciej się do niego przystosuje i zniesie niedogodności życia zbiorowego, gdybędzie je postrzegało jako bezpieczne i atrakcyjne dla siebie.

ADAPTACJA DZIECI DO WARUNKÓW PRZEDSZKOLNYCH – RADY DLA RODZICÓW

  • Nie przeciągaj pożegnania przed przedszkolem, przytul mocno dziecko, daj buziaka i idź;
  • Nie zabieraj dziecka do domu kiedy płacze przy rozstaniu; jeśli zrobisz to choć raz będzie wiedziało, że łzami można wszystko wymusić;
  • Nie obiecuj: „Jeśli pójdziesz do przedszkola, to coś dostaniesz”; możesz dać mu maleńki prezencik, ale nie może to być formą przekupywania;
  • Kontroluj się, co mówisz; zamiast: „już możemy wracać do domu”, powiedź: „teraz możemy iść do domu”. To niby niewielka różnica, a jednak pierwsze zdanie ma negatywny wydźwięk;
  • Jeśli dziecko przy pożegnaniu płacze, postaraj się, żeby przez kilka dni odprowadzał je tata, rozstania z tatą są mniej bolesne;
  • Pamiętaj: żegnaj i witaj swoje dziecko zawsze z uśmiechem aby wiedziało, że za drzwiami przedszkola kryje się wspaniała przygoda a nie smutne rozstanie.

Referat opracowały Paulina Pluta, Joanna Nowak- Boruch

w oparciu o dostępną literaturę

Drodzy Rodzice!

Prosimy o zaopatrzenie dziecka w:

 

 

WSZYSTKIE DODATKOWE INFORMACJE BĘDĄ PRZEDSTAWIONE NA PIERWSZYM ZEBRANIU